Thuis Zijn

Nergens was het thuis in te vinden, waar ik volledig tevreden en geborgen, ontspannen thuis kon zijn.

Geen vrouw of man, pa of ma, auto of baan.

Geen huis of kleren, niets gaf dat ware thuisgevoel.

Toch was het er soms, een moment, een paar dagen. In elke stad waar ik kwam en zelfs in Egypte, toen ik door de eenzaamheid heen zakte was ik Thuis.

Thuis was waar ik was maar niet altijd.

Als alles wegvalt dan is het Daar. Door geluk of ongeluk heen, paf, open, helder, vrij, liefdevol Thuis zijn, tot in het oneindige.

Het universum is mijn thuis zijn zonder grenzen, tot die oplost in het onnoemelijke, voorbij tijd en ruimte, zijn en niet zijn. Het is de bron van aandacht, van Bewustzijn, liefde en licht.

Ook van vertrouwen, stilte, vrede en onschuld.

Allemaal oorzakelijke symptomen vanuit dat ene zonder oorzaak, het ware Thuis.